Openingstocht 2005 - Zuid

Waarom lid van de Victoireclub?

In feite behelst deze vraag: hoe word je lid en waarom blijf je lid?
In ons geval was het zo dat we bij aflevering van het schip een gratis lidmaatschap voor een jaar kregen aangeboden. Dat vonden we leuk.
Uit nieuwsgierigheid ga je dan naar de jaarvergadering met aansluitend de nieuwjaarsreceptie; dan blijkt dat beide prima verzorgd te zijn en is de belangstelling gewekt.
De lezingen in het winterseizoen worden bezocht; daar steek je altijd wel wat van op en je ontmoet de andere leden weer.
Mijn deelname aan het vrouwenweekeinde was niet alleen leerzaam en vol aktie, maar ook erg gezellig.

Ondanks deze positieve ervaringen hebben we aanvankelijk weinig kunnen deelnemen aan de tochten en dat kwam door de ongunstig gelegen ligplaats. We hoorden niet bij Noord en niet bij Zuid.
Sinds we op het Grevelingenmeer liggen, doen we zo veel mogelijk mee.

Zoals bijvoorbeeld de laatste openingstocht.
Het blijkt zo te zijn dat die altijd samenvalt met “het rondje” dat georganiseerd wordt door onze watersportvereninging. Dus elk jaar was de vraag: wordt het de Victoireclub of de w.s.v.? Tot nu toe viel de keuze telkens op de Victoireclub! En waarom? Onder andere omdat de leuze “vrijheid - blijheid” gehanteerd wordt. Kom je later of ga je eerder weg? Geen probleem. Doe je niet mee aan de wedstrijd? O.K! Ga je wel of niet mee uit eten? Eigen keuze! Zeilers moet je vrij laten en dat begrijpen ze bij de Victoireclub.

Over de zeilwedstrijd gesproken. Die was dit jaar dus op de Grevelingen.
Vertrek uit Herkingen en de start aan de zeekant bij de Ossehoek. In dit geval zo’n twee uur te gaan met een koude stevige wind recht op de kop. De meeste deelnemers begonnen zeilend, maar al gauw werd het voorzeil weggehaald en de motor bij gezet. Alleen wij bleven onder zeil en kwamen amper op tijd bij het startschip. Via de marifoon ons vlug gemeld en we zaten met een “vliegende start” gelijk in de wedstrijd. Doordat we feitelijk al koud en nat waren (geen buiskap), voeren we uit gemakzucht achter de voorganger aan. Nu, dat hebben we geweten! Later bleek dat we niet de enige waren en uiteindelijk met z’n allen nog verkeerd zaten ook. Alleen de laatsten hadden het in de gaten en kwamen dus als eersten over de finish! De hilariteit was groot!

’s Avonds is er ook veel gelachen, onder andere tijdens het bustranport naar een op 4 km gelegen restaurant. Na een pittige fietstocht ’s middags, was de voorzitter doorgefietst naar Zierikzee om de bus te halen om \'s avonds de slecht-ter-been-zijnden en de luierikken te kunnen vervoeren. (Waar vind je zo’n voorzitter? Juist, bij de Victoireclub!).
Aangezien het geen personenbusje was, maar een zogenaamde werkbus, was het al lachen geblazen toen we kruipend en wel plaats namen op wat losse kussens die op de bodem lagen. We moesten ons wel gedekt houden en bij het restaurant zo onopvallend mogelijk uit de bus zien te komen, want officieel mag dit dus niet. We leken wel een stelletje illegalen die zich met hond en al plat zittend of half liggend stiekum lieten vervoeren!
Ondanks het feit dat er genoeg sportievelingen waren die gingen lopen, was de animo voor het busje was zo groot, dat er een paar keer gereden moest worden.

Het meegenomen hondje heeft het Wokrestaurant gelukkig ook overleefd. Bij
binnenkomst werd er begroet met de woorden: “Breng die maar gelijk naar de
keuken”.
Zelfs het afrekenen ging gepaard met humor. De voorkeur van het restaurant was om per tafel af te rekenen. Zoals te verwachten was, werd daar niet op ingegaan en wilde men per koppel afrekenen, wat de eigenaar deed opmerken: \"ok ok, maar als het niet klopt, is de laatste de pineut\".
Iedereen kreeg ineens erg veel haast om te betalen!

Ook deze opening van het seizoen was voor ons weer een reden om lid te blijven van de Victoireclub!

Graag tot ziens!
Ruud en Anne-Louise Stigter van de “Bestevaer”
r