Openingstocht Zuid

Verslag van de openingstocht Regio-Zuid Victoireclub

Begin mei 2017. Er komt een uitnodiging binnen van Aike van der Hoeff voor een zeilevenement met de Victoireclub. Eerst nog eens over nadenken, denk ik nog. Er staan in mei al wat andere afspraken, plannen en evenementen in onze agenda. Ach wat kan het ook schelen, toch wel leuk om een keer mee te gaan. Ik zet een berichtje uit naar mijn zeilmaatje Bert met de vraag of hij al plannen heeft voor het Hemelvaart weekend. Nee, hij heeft nog geen plannen en wil best graag met mij mee. Dus snel opgeven bij Aike dat wij met ‘Overwinner’ willen deelnemen aan het evenement. De weers-vooruitzichten lijken aanvankelijk ‘des Hemelvaarts’ dus ‘koud en nat’ maar naarmate het moment naderbij komt ziet het er veelbelovend uit. Ik roep thuis nog: ‘dan zal het ook wel windstil worden, dat wordt motoren vanuit Bru naar H’sluis…………’ Aan Aike laat ik weten dat wij op vrijdagochtend ‘aansluiten’ bij de groep. Met Hemelvaart zeil ikzelf een dagje met vrouw en zoon als opening van ‘ons’ seizoen. Weinig wind op de Grevelingen maar al spoedig een zuchtje uit zee. We tikken 4 knoopjes aan en ik stuur dit naar de groepsapp van de V-club. Ik bespeur enig hoongelach van de ‘Hartendief’. Dan op vrijdagmorgen vroeg komt mijn opstapper Bert aan boord en rond 09.45 hebben we de Grevelingensluis genomen.

Het belooft een mooie dag te worden maar we gaan toch op de motor tegen een N-O windje richting Krammersluis. Daar komen we al de eerste clubleden met hun Victoire’s tegen. Onze 18 PK met klapschroef brengt ons vlotjes verder naar de Volkerraksluis waar we meer Victoire’s ontmoeten. Rond 13.15 uur hebben we ook deze sluis gehad en zien we een flottielje V’s achter de noordsteiger aan bakboord liggen. Zij houden pauze want de Haringvlietbrug draait pas om 14.05 uur. Wij besluiten om door te varen om de vaste brughoogte te spotten. Met al geruime tijd droog weer en een lage rivierafvoer is mijn vermoeden als voormalig waterschapsman dat de waterstand op het Hollands Diep wel eens laag zou kunnen zijn. We pakken dan ook de peilschaal bij het hoogste deel van de brug en zien daar 13.40m staan. Met een masthoogte incl. antennespriet van 13.20m moet het wel raar lopen als we de brug niet kunnen ‘nemen’. Heel langzaam varen we door, steeds omhoog kijkend en met de voet op de handel van de keerkoppeling. Natuurlijk is de parallax wel erg vertekenend als je onder een bijna verticale hoek de ruimte tussen antenne en onderzijde brug moet inschatten. Maar zie daar, we hebben nog wel zo’n 20 tot 30 cm en dus sukkelen we rustig verder. Yes, gehaald en dus omhoog dat tuig. Met een heerlijk windje en volop zon gaan we zeilend het Haringvliet op en nemen de zuidwal van Tiengemet. Daar staan wat minder hoge bomen en kunnen we ruimte zoeken. We zeilen op met twee 822’s. Zij pakken zoveel mogelijk het voordewindse rak richting Stad a/h Haringvliet. Wij houden lekker het walletje aan SB en zeilen met een heerlijk gangetje verder. Na Tiengemet krijgen we wat meer wind en begint Overwinner pas lekker te lopen. Met een relatief zwaar Offshore tuig hebben we gewoon wind nodig. De boot loopt lekker want het buikje is nog lekker schoon. We gaan voort en zeilen tussen de ondieptes bovenlangs de Slijkplaat, wat met 1.30m diepgang toch wel relaxed is. Met een toenemend oostenwindje lopen we de Heliushaven binnen. Voor ons een beetje ‘thuiskomen’ want Bert woont in Hellevoetsluis en zelf heb ik er ook 35 jaar rondgehangen. Dan even kijken waar we moeten zijn. Het is een beetje een gekrioel van boten en wij weten niet precies waar we moeten zijn. Dan schieten er een paar V’s bij de wsv Helius het gat binnen, dus er achteraan. Met wat duw- en trekwerk krijgen we box 32 toegewezen van Gerhard. Een lekker dwars windje en een erg lange box vraagt om wat jongleren met landvasten en ‘blaasjes’ over de muur (stootwillen). Eenmaal op de steiger schudden we hier en daar wat handen van voor ons veelal onbekende clubleden. Maakt niet uit, het is pas onze tweede trip met de V club (in augustus ’16 rondje Walcheren gedaan) Alom gezelligheid en dan hoog tijd voor zo’n gele rakker.

Rond 18.00 uur is het borreltijd op het terras van wsv Helius, dus gezellig tafels bij elkaar en bestellen maar. Dan is het tijd voor het diner, geen Hollandse rijsttafel dit keer, maar een keuzemenu met Saté of Kabeljauw. We laten het ons goed smaken en er wordt wat afgekwekt aan die tafels. Allemaal rode koppen van de zon en veel sterke verhalen naarmate er meer schuim vastkleeft aan de glazen. Moe maar voldaan (citaat Patrick !!) gaan we te kooi. De volgende ochtend op tijd weer ‘psalm zingen’ want we moeten om 12.00 uur in De Put zijn. Het is in elk geval geen dag om in De Put te geraken want er staat een heerlijk Z-O windje met een strak blauwe hemel. Wij houden de optie open om wel of niet mee te gaan naar het eiland Tiengemeten. Er kunnen maximaal 20 mensen mee. Met lange slagen hoog aan de wind kruisen we op richting Middelharnis. We zien diverse zusterschepen op dezelfde koersen om ons heen. Wat een heerlijk weer en wat is het genieten. Bert en ik raken een beetje in extase en dus besluiten we om door te blijven zeilen en niet mee te gaan met de excursie. Het is zo’n mooie zeildag, daar willen we optimaal van genieten. Met lange en korte slagen zeilen we door, klokken 7.2 knoopjes aan de wind en bereiken de Haringvlietbrug. Daar checken we opnieuw de waterstand aan de pijler. Het is nog steeds behoorlijk laag water. Er groeit een plan. Het is misschien niet sociaal, maar nu we een heerlijk windje uit Z tot Z-W hebben overwegen we om nog vanavond terug te zeilen via het Volkerrak richting Krammersluis. Via de noordkant van Tiengemeten zeilen we eerst terug naar De Put (vroeger ontstaan door kleiwinning).

Daar liggen onze vrienden van de V-club keurig afgemeerd aan de langssteiger. Een aantal is mee met de excursie, de rest hangt wat rond de boot. Het is nu erg warm, de thermometer wijst 32 graden aan. Een echte zomerse dag met nog steeds een lekker windje die langzaam ruimt. Aan Aike laten we weten dat we vanavond toch verder willen varen. De windverwachting voor zondag geeft weinig wind aan. Voor Bert is het een nieuwe ervaring om een keer ’s nachts te zeilen dus nemen we het besluit om na het eten verder te gaan. Toch zit er iets broeierigs in de lucht en inderdaad rond 17.00 uur trekt de wind fors aan en lijkt er een onweersbui aan te komen. Dat is natuurlijk minder leuk en ik kijk het nog even aan. Eerst maar een warme hap klaarmaken en dan zien wat we doen. Omdat het niet doorzet en de wind wat afneemt varen we na de koffie toch uit. We laten onze V vrienden in de steek maar we willen geen tijd verliezen. Ik hou rekening met de passage van de Haringvlietbrug via de klap om 20.00 uur. Misschien heeft de wind het water opgestuwd en kunnen we niet onder het vaste deel door. In het Aardappelgat hijsen we de genua en zien we onze vrienden op het dijkje bij het clubhuis zitten. Omdat de genua er behoorlijk aan trekt laten we het grootzeil opgebonden. Tegen 20.00 uur zijn we bij de Haringvlietbrug. Er zijn geen andere schepen die door de brug willen. We sturen wat meer naar het hoge vaste deel en zien dat er nog steeds voldoende doorvaarthoogte is en passeren wederom het vaste brugdeel. Dan weer onder genua verder naar de Volkerraksluis. Als enige passeren we de sluis en eenmaal op het Volkerrak gaan grootzeil en genua omhoog. Een heerlijk Z-W windje met een prima temperatuurtje maakt het varen tot een waar genoegen. Nu ook weer lange- en korte rakken met zo nu en dan een ander koersje om een broodvaarder de ruimte te geven. We worden getrakteerd op een prachtige zonsondergang die gepaard gaat met prachtige wolkenluchten en een palet van oranje, rood en purper. Een ‘zaagtand’ van boomtoppen op de oever van Flakkee maakt dat er een bijzondere kim ontstaat waar langzamerhand de zon in wegzakt. Wat een prachtige avond en wat een mooie ervaring. We hebben onze clubvrienden dan misschien in de steek gelaten, dit hadden we toch niet willen missen. Dan valt de schemering in en we zeilen nog steeds met een heerlijk briesje over het Volkerrak. Onze plotter wijst ons de weg en we kunnen steeds weer tonnen en boeien traceren ter controle. Met het driekleuren toplicht laten we de beroepsvaart weten waar we zitten. Dan in de aanloop naar de Krammersluis kunnen we mooi in één lange slag naar de sluis zeilen. Nadat we de sluiswachter via de marifoon wreed uit z’n avonddutje hebben gehaald zet hij de lichten voor ons op groen en kunnen we weer helemaal alleen de sluiskolk in beslag nemen. Het is inmiddels aardig afgekoeld en na deze passage gaan we op de motor verder naar de sluis van Bruinisse. Op het Zijpe is het echt goed donker en vanwege de verlichting op de wal hebben we weinig contour om de tonnen te traceren. Ook nu is de plotter weer ons houvast om goed op koers te blijven. Dan na de sluis een kort sprintje naar onze haven. Daar meren we stilletjes aan en geeft de scheepsklok 01.15 uur aan. We springen nog even onder de douche en gaan dan zeer voldaan te kooi. Het was een fantastisch weekend. We hebben ons niet helemaal aan het ‘protocol’ gehouden, maar we vonden het toch erg leuk om met deze club van lieve en enthousiaste mensen mee te varen. Dank voor de gezelligheid, dank voor de uitstekende organisatie en voor allen nog een mooie zomer met veel heerlijke zeilmomenten toegewenst.

Zeilersgroet van Martin Brouwer en Bert van de Weerd.